ASD یا اختلال طیف اوتیسم یک اختلال عصبی است که با طیف وسیعی از علائم از جمله ارتباط و گفتار غیرکلامی، رفتارهای تکراری و مهارت‌های اجتماعی ناکافی مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به اوتیسم نیز مشکلاتی در رابطه با یکپارچگی حسی دارند. به عنوان مثال، آنها می توانند به نور روشن یا حجم بالا حساسیت نشان دهند. اگرچه، این ویژگی ها به طور کلی در افراد مبتلا به این اختلال یافت می شود. با این حال، هر فردی که ASD دارد با دیگرانی که به آن مبتلا هستند متفاوت است.
برای شروع، شدت مسائل مربوط به گفتار و ارتباطات ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. ارائه گفتار درمانی به کودکان مبتلا به اوتیسم می تواند به رفع و مقابله با مسائل مربوط به گفتار و زبان کمک کند.
مشکلات رایج ارتباطی و گفتاری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم
- ناتوانی در صحبت کردن
- گلویی کامل، صدای خشن، جیغ، گریه و غرغر
- موسیقی صحبت کنید یا زمزمه کنید
- حرف زدن، حتی زمانی که بچه های هم سن و سالشان شروع به گفتن کلمات کرده اند
- از گفتار روباتیک یا کلماتی با صدای خارجی استفاده کنید
- اکولالیا، علامتی است که در آن فرد به طور بی معنی آنچه را که طرف مقابل می گوید تکرار می کند
- استفاده از کلمات و جملات صحیح اما با زیر و بم و لحن صدای غیر قابل بیان
به غیر از این مسائل مربوط به گفتار، چالش هایی در ارتباط نیز توسط افراد مبتلا به اوتیسم تجربه می شود، مانند:
- مشکل در حفظ تماس چشمی یا استفاده از حرکات در برقراری ارتباط
- مشکل در درک معنای کلمه در صورت استفاده خارج از متن
- به خاطر سپردن چیزهایی که شنیده می شوند، بدون اینکه واقعاً بفهمند چه چیزی گفته شده است
- تکرار آنچه دیگران می گویند، به عنوان یک راه ارتباطی
- درک کمتر از نمادها و معانی کلمات
- ناتوانی در استفاده از زبان خلاق
این مسائل از فردی به فرد دیگر متفاوت است. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به ASD ممکن است اصلا نتواند صحبت کند. از سوی دیگر، کودک دیگری ممکن است عاشق برقراری ارتباط باشد، اما ممکن است در برگزاری و حفظ مکالمه، درک حالات چهره و زبان بدن شخص مقابل در حین صحبت کردن، برایش سخت باشد. در کنار گفتار، داشتن مهارت های ارتباطی و زبانی موثر برای هر انسانی ضروری است. کودک باید حداقل یک زبان را درک و دانش اولیه داشته باشد که با استفاده از آن بتواند به طور موثر با دیگران ارتباط برقرار کند.
همچنین، ارتباطات بسیار گسترده تر از زبان است. یک فرد می تواند از طریق زبان بدن، مانند حرکات چشم و دست، به عنوان مثال، اشاره کردن به سمت شیئی که می خواهد یا پایین کشیدن شلوار خود، زمانی که نیاز به استفاده از دستشویی دارد، ارتباط برقرار کند. تا زمانی که کودک مبتلا به ASD بتواند به طور موثر از زبان استفاده کند، می توان روی سایر رسانه های ارتباطی مانند غیرکلامی (مانند زبان بدن، اشاره انگشت، حرکات ابتدایی)، مهارت های ارتباطی نوشتاری و دیداری کودک کار کرد. یک گفتاردرمانگر به همه این مسائل رسیدگی می کند و به کودک کمک می کند تا ارتباط خوبی با دیگران برقرار کند.
توسعه نیافته یا فقدان مهارت‌های زبانی و ارتباطی یکی از نشانه‌های اصلی اوتیسم است و می‌توان با استفاده از تکنیک‌های مختلفی که به کودک کمک می‌کند یاد بگیرد که به‌طور مؤثر خود را بیان کند و دیگران را درک کند، روی آن کار کرد. اغلب والدین یک کودک مبتلا به ASD به دلیل عدم وجود یا عدم توسعه ارتباطات در فرزندشان احساس ناامیدی می کنند. این منجر به استرس و فشار ناخواسته بر کودک می شود. با کمک یک متخصص گفتار و زبان می توان با همه این چالش ها مقابله کرد.
گفتار درمانی چگونه در مواجهه با این چالش ها نقش دارد؟
غربالگری زودهنگام اوتیسم و شروع درمان بعدی نقش مهمی در تشویق رشد همه جانبه کودک دارد و در نتیجه به او کمک می کند تا زندگی بهتری داشته باشد. گفتاردرمانگر علائم و شدت آنها را در کودک ارزیابی می کند و بر این اساس برنامه رشدی را ایجاد می کند که کیفیت زندگی او را افزایش می دهد. بر اساس مرحله رشد فعلی کودک، گفتار درمانگر ممکن است روی این مهارت ها کار کند.
- ارتباط غیرکلامی، که شامل آموزش روش‌های ارتباطی جایگزین مانند استفاده از ارتباطات اشاره‌ای، مانند نحوه استفاده از وسایل مکالمه الکترونیکی، تبادل تصویر، کارت‌های داستان و سایر ابزارهای ارتباطی است که برای ارتباط غیرکلامی استفاده می‌شود.
- یک گفتاردرمانگر به کودک کمک می کند تا درک کند که چگونه زبان بدن یک فرد را هنگام صحبت کردن درک کند. به عنوان مثال، چگونه تشخیص دهیم که طرف مقابل جدی است یا شوخی؟ درمانگران نحوه درک سیگنال های فیزیکی ظریف را آموزش می دهند.
- کودکانی که مبتلا به ASD تشخیص داده شده اند، ممکن است ندانند چگونه سوالی بپرسند یا پاسخ دهند. یک گفتاردرمانگر می تواند به کودک بیاموزد که چگونه می تواند یک پاسخ یا سوال بپرسد.
- گفتار درمانگر همچنین به کودک کمک می کند تا عمل شناسی گفتار را بیاموزد. به عنوان مثال، کودک ممکن است بداند چگونه “شب بخیر” یا “سلام” بگوید. اما درک زمان استفاده از چنین کلمات و عباراتی ممکن است نادیده گرفته شود. گفتاردرمانگر به کودک در مورد معنی کلمات، عبارات و اصطلاحات و کاربرد مناسب آنها آموزش می دهد.
- برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است بدون تغییر لحن و زیر زبان صحبت کنند که باعث می شود گفتار آنها صاف تر به نظر برسد. این یکی از دلایلی است که افراد معتقدند افراد مبتلا به اوتیسم فاقد احساسات هستند. گفتار درمانگر می تواند با ایجاد مهارت های صوتی در کودک به مقابله با این تغییر کمک کند.
- درک دستور زبان، از جمله استفاده صحیح از زمان ها، فعل ها و غیره توسط یک گفتاردرمانگر کار می کند. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است خود را به صورت سوم شخص معرفی کند. به جای اینکه بگویید: “من غذا می خواهم.” ممکن است بگویند: امان غذا می خواهد.
گفتار درمانگر همچنین می تواند به تشویق توسعه مهارت های مکالمه، توانایی درک مفاهیم و مهارت های اجتماعی کمک کند. در مجموع، گفتار درمانی در درمان اختلال طیف اوتیسم کاملاً مؤثر است. علاوه بر این، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است با مسائل مربوط به پردازش حسی و تعامل اجتماعی مواجه شوند.
یک کودک درمانگر، کاردرمانگر و مربی ویژه با هم می توانند به مقابله با چنین مسائلی کمک کنند. مربی ویژه به کودکان با نیازهای ویژه کمک می کند تا آموزش ببینند و زندگی بهتری برای خود بسازند که این حق هر کودکی است. مدارس استثنایی و فراگیر دارای مربیان ویژه و معلمان سایه هستند که به کودکان با نیازهای ویژه آموزش های ویژه ارائه می دهند. به عنوان والد یا مراقب کودک با نیازهای خاص، می‌توان یک روانشناس کودک با تجربه را انتخاب کرد، که همچنین می‌تواند مرکز یا مدرسه خوبی را که به ترتیب گفتار درمانی و آموزش ویژه ارائه می‌دهد، توصیه کند.
بیوگرافی نویسنده:
پراوین سینگ یک نویسنده و وبلاگ نویس و حرفه ای است که علاقه مند به اشتراک گذاری ایده های جالب با جهان است. وبلاگ‌های او نگاهی به چیزهایی می‌اندازد که هدفشان اطلاع‌رسانی، غنی‌سازی و سرگرم کردن خوانندگان است. او عاشق به اشتراک گذاشتن نظرات در مورد هر چیزی است که برای خوانندگان ارزش ایجاد می کند و به گسترش افق آنها کمک می کند. https://twitter.com/Praveen52609164